Droom groot
In januari 2007 pakte ik mijn pen op en zette mijn handtekening op mijn diploma. Viereneenhalf jaar had ik gewerkt aan mijn grote droom, en nu mocht ik mezelf huidtherapeut noemen. Iets wat ik vanaf dag één meteen met veel trots deed. Ondanks dat ik, zeker in de begintijd, altijd moest uitleggen wat een huidtherapeut was.
Op het moment van tekenen wist ik niet wat ik nu weet, namelijk dat mijn grote droom om huidtherapeut te worden niet mogelijk was zonder de droom van iemand anders. Timmy Marcus stond samen met onze allereerste collega’s aan de wieg van het beroep huidtherapeut en de opleiding huidtherapie. Als echtgenoot van een Zwolse huisarts was zij, meer dan 45 jaar geleden, van mening dat er behoefte was aan een professional die zich tussen de schoonheidsspecialiste en de huisarts zou begeven om extra medische zorg aan patiënten met een huidprobleem te kunnen geven. Ze zette zich hier enorm voor in en maakte het mogelijk dat er een opleiding kwam en dat deze gespecialiseerde huidprofessionals zich officieel huidtherapeut mochten noemen.
Deze stap, gezet door Timmy, was slechts het begin. In de jaren die volgden werden er nog meer gezet. Denk aan de wettelijke erkenning, een beschermde openingstitel, de erkende hbo-opleiding, de invoering van de Directe Toegankelijkheid Huidtherapie, een deeltijdopleiding, kwaliteitsontwikkeling met visitatie en zorgmodules en zeker niet onbelangrijk: wij hoeven steeds minder vaak uit te leggen wie de huidtherapeut is.
Allemaal grote stappen die er niet zouden zijn zonder dromen en visies. Dromen en visies, niet alleen van beleidsmakers, maar juist van al die huidtherapeuten in het werkveld. Want, hoe cliché en cheesy het ook klinkt, de NVH dat zijn wij. De vereniging is alle leden samen. En samen zetten wij stappen voor betere huidzorg en een sterke positie en bestaansrecht van de huidtherapeut.
Ook nu pak ik mijn pen op. Niet om een handtekening te zetten maar om een opzet te maken voor een artikel, deze allereerste inleiding. Want bij het dagdromen verkies ik een pen die over papier glijdt boven vingers op een toetsenbord. Deze inleiding is een onderdeel van een droom. Mijn droom en die van veel andere huidtherapeuten: een vakblad voor de huidtherapeut. Als je dit leest is het gelukt, het vakblad is er. Maar net als alle andere stappen die we gezet hebben ging dit niet vanzelf. Want dromen als deze en die van Timmy komen zelden vanzelf uit. Het is geen kwestie van een wens doen en de kaarsjes uitblazen. Met een heldere visie, een sterke wil en hard (samen)werken kun je dromen werkelijkheid laten worden.
Wat mij betreft is er nog genoeg om van te dromen binnen ons prachtige vak, ik hoop dat jij dat ook zo ziet. Dus laten we blijven dromen.
Droom groot.
Groter.
Grootst.
Net als Timmy Marcus.
