Begeleiding, educatie en advies op maat
We weten dat huidaandoeningen een enorme impact kunnen hebben op het dagelijks leven. Over het algemeen is een huidaandoening op een andere manier beperkend dan bijvoorbeeld een gebroken been. Met een gebroken been kan een patiënt letterlijk bepaalde dingen niet, zoals traplopen, fietsen of wandelen. De gevolgen van een huidaandoeningen geven vaak op andere vlakken beperkingen. Denk aan vermoeid zijn door de continue jeuk, schaamte door de schilfers of blikken van de mensen om je heen. De gevolgen kunnen gigantisch zijn. Alleen kan het voor een patiënt moeilijk zijn om de gevolgen van de huidaandoening te benoemen.
De gesprekskaart is een hulpmiddel om de gevolgen helder te krijgen en vervolgens te bespreken hoe je als huidtherapeut hierbij kan ondersteunen. De gesprekskaart helpt dus bij het boven water krijgen van de onderwerpen die de patiënt wil bespreken, en om de begeleiding, educatie en advies echt op maat te maken.
Hoe gebruik je de gesprekskaart?
De gesprekskaart heeft twee zijden. Een voorkant met afbeeldingen en gespreksonderwerpen waar de patiënt over kan praten. En een achterkant met ruimte voor aantekeningen, doelen en afspraken.
- Introduceer de gesprekskaart
Leg aan het begin van het eerste huidtherapeutische consult kort uit wat de gesprekskaart is, waarom je ermee werkt en hoe deze de patiënt kan helpen diens verhaal te doen. - Verken de voorkant samen
Neem de afbeeldingen en onderwerpen op de voorkant door. Vraag de patiënt welke thema’s voor hem of haar belangrijk zijn en noteer relevante informatie. Verdiep de gekozen onderwerpen. - Ga in gesprek over de geselecteerde thema’s.
Wat zijn de gevolgen van de huidaandoening voor de patiënt en hoe kun je als huidtherapeut hierbij ondersteunen. - Noteer afspraken op de achterkant
Gebruik de achterkant van de kaart om de besproken punten, doelen en afspraken overzichtelijk vast te leggen. - Leg vast in het dossier
Noteer de conclusie van het gesprek in het patiëntendossier. - Geef de kaart mee naar huis
De patiënt mag de gesprekskaart meenemen om de besproken punten thuis rustig terug te lezen of later opnieuw te gebruiken.
Meer over het gebruik van de gesprekskaart leer je in de bijscholing voor huidtherapeuten die de NVH ontwikkelt.
Hoe is de gesprekskaart ontwikkeld?
De NVH heeft van patiëntvertegenwoordigers van de VMCE, PN en Huid Nederland input gekregen voor de invulling van de gesprekskaart. De patiëntvertegenwoordigers vertelden tijdens deze sessie hoe het is om met een chronische huidaandoening en de gevolgen ervan te moeten leven. Ook vertelden ze welke onderwerpen volgens hen echt op de gesprekskaart moeten staan. Met deze input zijn gesprekken gevoerd met Pharos en is er een concept gesprekskaart ontwikkeld. Dit concept is becommentarieerd door de patiëntvertegenwoordigers. Vervolgens is de gesprekskaart door Pharos getest onder een groep mensen die laaggeletterd zijn en/of met lage gezondheidsvaardigheden. Op basis van die test is de gesprekskaart aangepast en uiteindelijk heeft dit geresulteerd in een prachtige gesprekskaart waar we trots op zijn.
Pharos
Het landelijk expertisecentrum Pharos is een organisatie in Nederland die zich inzet voor gezondheid en goede zorg voor iedereen, vooral voor mensen in kwetsbare situaties. In Nederland leven mensen met een lagere opleiding, geldproblemen of een migratieachtergrond gemiddeld korter en hebben ze vaker gezondheidsklachten. Pharos wil daar iets aan doen door:
- Kennis te verzamelen en delen (uit onderzoek en praktijk).
- Trainingen en workshops te geven aan zorgverleners en gemeenten.
- Samenwerkingen te stimuleren tussen zorg en het sociale domein.
Pharos werkt dus aan een samenleving waarin gezondheid niet afhangt van je achtergrond. Voor jou als huidtherapeut kan het zinvol zijn om in de kennisbank van Pharos te kijken naar interessante informatie over thema’s als preventie en laaggeletterdheid. Ook bieden ze trainingen aan over deze thema’s.
*Zelfmanagement wordt gedefinieerd als: ‘het beslissen en handelen van een individu op basis van persoonlijke keuzes om de gevolgen van een aandoening te beheersen. Dit proces omvat zelfzorg, zelfhulp en zelfregie, en kan plaatsvinden in samenwerking met naasten en professionals’ (Barlow, 2001). Goede begeleiding, educatie en advies ten behoeve van zelfmanagement moeten dus worden afgestemd op de situatie, het vermogen en de behoeften van de patiënt. Dit staat ook bekend als persoonsgerichte zorg (Zorginstituut Nederland, 2020). Persoonsgerichte zorg is een aanpak die zich richt op de individuele wensen, behoeften en voorkeuren van de patiënt. Het omvat niet alleen medische behandeling, maar neemt ook fysieke, emotionele, sociale en spirituele aspecten in ogenschouw.
